ပုံသွင်းမှုအခြေအနေကောင်း
အဖြေမှာ-
- ခေါင်းစဉ်ကို စနစ်တကျ ဖြန့်ဝေခြင်းဖြစ်ပြီး ၎င်းသည် ခေါင်းစဉ်နှင့် သင့်လျော်သော အကြံဥာဏ်များ၊ ထင်မြင်ချက်များနှင့် ကောက်ချက်များအား စုဆောင်းခြင်းဖြင့် ခေါင်းစဉ်အတွက် ကောင်းမွန်သော အစီအမံပေါ်တွင် မူတည်ပါသည်။
- စကားပြောရာတွင် ကောင်းမွန်သောပုံစံရှိပြီး ၎င်းကို စဉ်ဆက်မပြတ်လေ့ကျင့်ခြင်းနှင့် စကားပြောလေ့ကျင့်ခြင်းများအပြင် စကားပြောနေစဉ်အတွင်း သင့်လျော်သောခန္ဓာကိုယ်ဘာသာစကားကို ထိန်းသိမ်းထားနိုင်သည့်အပြင် မတ်တပ်ရပ်ခြင်း၊ ခေါင်းကို မြှောက်ခြင်း၊ တက်ရောက်ခြင်းအပေါ် အာရုံစိုက်ခြင်းနှင့် စကားပြောနေချိန်တွင် မိမိကိုယ်ကို ယုံကြည်မှုရှိခြင်းတို့အပြင် ၎င်းကို ကျွမ်းကျင်စွာပြောဆိုနိုင်သည်။
- ပရိသတ်၏အာရုံကိုဆွဲဆောင်နိုင်ရန် အရေးကြီးသောအချက်များရှေ့နှင့် စကားပြောပြီးနောက်တွင် ရပ်နေချိန်တွင် အရေးကြီးသောနေရာများတွင် အသံမြှင့်ခြင်းဖြင့် အသံလေသံကို ထိန်းချုပ်ပါ။
- အထူးသဖြင့် မိန့်ခွန်းကို စိတ်ဝင်စားသူတစ်ဦးချင်းစီကို အာရုံစိုက်ပြီး အကြောင်းအရာ သို့မဟုတ် စာရွက်များကို မကြည့်ဘဲ တစ်ဖက်မှ တစ်ဖက်သို့ အသွင်ပြောင်းနေချိန်တွင် ပရိသတ်အား ငေးကြည့်ရန် ညွှန်ကြားခြင်း။
- ဟောပြောသူနှင့် ပရိသတ်ကြား အပြန်အလှန် အကျိုးပြုနိုင်စေရန်အတွက် ပရိသတ်အတွင်းမှ စိတ်ဝင်စားသူအချို့နှင့် စကားပြောဆိုကာ တရားဟောဆရာသည် ထိုအကြောင်းအရာနှင့်ပတ်သက်၍ ပရိသတ်အား ၎င်းတို့၏ ထင်မြင်ယူဆချက်များကို ထုတ်ဖော်နိုင်ရန် မေးခွန်းအချို့ကို မေးမြန်းနိုင်သည်။
- ရွေ့လျားမှုသည် အပိုင်းသုံးပိုင်းအတွင်း၊ ပထမတစ်ခုသည် ခန်းမ၏အလယ်၊ ဒုတိယတစ်ခုသည် ခန်းမ၏ညာဘက်ခြမ်းနှင့် တတိယမြောက်ဖြစ်ပြီး ခန်းမ၏ဘယ်ဘက်ခြမ်းတွင် ရှိနေစေရန်အတွက် ရွတ်ဆိုပလပ်ဖောင်းပေါ်တွင် စနစ်တကျရွေ့လျားပါ။
- စကားပြောနေစဉ်တွင် ပြုံးပြီး စကားပြောဆိုမှုကို ပိုမိုယုံကြည်စိတ်ချရစေရန်အတွက် သဘာဝကျကျ ပြုမူတတ်ရန် သတိထားပါ။
- ခန္ဓာကိုယ်မှ ထွက်ပေါ်လာသည့် လက္ခဏာများ၊ အကြည့်များနှင့် လှုပ်ရှားမှုများကို အာရုံစိုက်ခြင်းဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်ဘာသာစကားကို ထိန်းချုပ်ခြင်း၊ စကားပြောသူ၏ တွေးခေါ်ပုံနှင့် ခံစားချက်တို့ကို ရောင်ပြန်ဟပ်စေပြီး စကားပြောသူသည် တင်းမာခြင်းရှိ၊ တရားဟောသည့် တရားများကို အာရုံမစိုက်ဘဲ တရားဟောသူ၏ လက်ခြေ လက္ခဏာများကို ပရိသတ်က ပို၍ အာရုံစိုက်သောကြောင့် ပရိသတ်အာရုံကို မအာရုံမပျံ့စေရန် ခန္ဓာကိုယ် အချက်ပြမှုများကို အလွန်ချဲ့ထွင်ခြင်း မပြုရန်၊
- အသံနေအသံထား၊ ရုပ်ပိုင်းဆိုင်ရာလက္ခဏာများနှင့် အဆင်းသဏ္ဍာန်အားဖြင့် ဟောပြောစဉ်အတွင်း ဟောပြောသူသည် မိမိကိုယ်မိမိယုံကြည်မှုရှိရှိပြသ၍ ပရိသတ်ရှေ့၌ ယုံကြည်မှုအပြည့်ဖြင့် ပြောဆိုခြင်းဖြစ်သည်။ အပြောအဆိုနှင့် စကားလုံးများကို အဆက်မပြတ်လေ့ကျင့်ခြင်းသည် ဟောပြောသည့်အခါတွင် ယုံကြည်မှုပိုမိုရရှိစေရန် ကူညီပေးသည်၊ အကြောက်တရားတွေ ကင်းစင်အောင် ရွတ်ဆိုရင်းနဲ့ တစ်ဦးတစ်ယောက် အမှားလုပ်မိတဲ့ အမှားတွေကို ရှာဖွေတွေ့ရှိနိုင်တာကြောင့် အမှားတွေကို ပြင်ဖို့ အခွင့်အရေး ပေးစွမ်းနိုင်ပါတယ်။
